Op dinsdag 27 juni is het ontwerp van de tuin van het Agnetenbergklooster in Sittard aan gebruikers, omwonenden en overige belangstellenden gepresenteerd. Het ontwerp dat werd gemaakt door bureau VERBEEK landschapsarchitectuur / ecologie / stedelijk ontwerp is tot stand gekomen in opdracht van de gemeente Sittard-Geleen. Gebruikers en omwonenden hebben tijdens het participatietraject op verschillende momenten mee kunnen denken over het ontwerp, zodat ook hun ideeën en wensen een plek hebben gevonden in dit nieuwe ontwerp.
In het ontwerp zijn de belangrijkste historische periodes van de plek, te weten de ‘vestingstad’ en de ‘kloostertuin-siertuin’ samengesmeed. Onder het motto ‘een wandeling door de tijd’ kunnen bezoekers van de tuin deze belangrijke periodes uit de geschiedenis van deze plek, van Sittard (her)beleven.
De geschiedenis van Sittard als vestingstad is ter hoogte van het plangebied alleen nog te herkennen aan de stadswal. Van de ter plaatse ooit aanwezige schootsvelden met dubbele gracht en een bastion is niets meer te zien. Om deze belangrijke periode uit het Sittardse verleden beleefbaar te maken is in het Masterplan Zitterd Revisited opgenomen dat de stadswal weer als zodanig herkenbaar wordt en dat de schootsvelden, inclusief de (dubbele) gracht worden teruggebracht.
In het masterplan is aangegeven dat de kloostertuin een plek met een eigen karakteristiek is binnen schootsvelden. De tuin van het Agnetenbergklooster die, in de door de tuinbrigade onderhouden siertuin, ten dele nog herkenbaar is vormt dan ook de basis van het ontwerp. Kenmerkend voor de kloostertuin is een patchwork waarbinnen de zusters verschillende nuts-tuinen onderhielden. Dit deels nog aanwezige typische patchwork van paden en hagen is hersteld waardoor de hele tuin weer eenheid uitstraalt en duidelijke begrenzingen kent. Binnen dit patchwork is net zoals vroeger ruimte voor verschillende functies, waarbij het nu gaat om functies als natuurlijk spelen of een pluktuin. Naast het patchwork zijn de bijzondere elementen die herinneren aan de tijd dat de tuin onderdeel was van het klooster, zoals de begraafplaats, het mortuarium, het schoenmakershuisje en de veranda, behouden. Dit geldt ook voor de fraaie bomen.
De vestingstad komt is het ontwerp terug door de stadswal op te schonen. Het voorziene blauwe bloemenlint verwijst naar de ooit aanwezige gracht aan de voet van de stadswal. Op langere termijn is het mogelijk om de stadsgracht daadwerkelijk terug te brengen.
Bijzondere aandacht is besteed aan de randen van de tuin. In relatie met voorziene ‘rode’ ontwikkelingen aan de randen is ingezet op het bewaken van de balans tussen openheid en beslotenheid waardoor de tuin ook in de toekomst een groene rustgevende oase blijft in het stedelijke weefsel. In relatie tot het toegankelijk maken van de nu ontoegankelijke tuin speelt dit ook. Voor de toegankelijkheid wordt de poort onder de stadswal geopend en zijn verloren gegane kleine paden en steegjes van en naar de tuin hersteld. De rust wordt bewaard door het informele karakter van deze toegangen waardoor de tuin ook weer een verborgen groene parel blijft.
